بیابان

تعبیر قرآنی آن «قيعه» است؛ «وَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَعْمالُهُمْ كَسَرابٍ بِقِيعَةٍ يَحْسَبُهُ الظَّمْآنُ ماءً»[1]

«قيعة»، چنانكه در قاموس و اقرب و مجمع گفته، جمع «قاع» است ولى آن ظاهرا در آيه مفرد است در كشّاف گفته قيعه به معنى قاع و يا جمع قاع است در اقرب الموارد نيز مفرد بودن آن را نقل كرده است و آن به معنى زمين وسيع و هموار است يعنى آنانكه كافراند اعمالشان مانند سرابى است در بيابان هموار كه تشنه آنرا آب مي پندارد اشاره به بى اثر بودن اعمال كفّار است نسبت به آخرت.

منبع: قاموس قرآن، ج 6، صص44-45

[1] . نور/39