بازو

عضد: (به فتح عين و ضم ضاد) ما بين آرنج تا شانه چنان كه ذراع از آرنج است تا سر انگشتان. عضد به طور استعاره به يار و كمك گفته مي شود «وَ ما كُنْتُ مُتَّخِذَ الْمُضِلِّينَ عَضُداً» كهف: 51. من گمراه كنندگان را يار و مدد نگرفته ام.

در آيه «سَنَشُدُّ عَضُدَكَ بِأَخِيكَ وَ نَجْعَلُ لَكُما سُلْطاناً» قصص: 35. مراد آن است كه دست تو را با برادرت قوى مي كنيم يعنى او را يار و شريك تو مي گردانيم. در نهج البلاغه نامه 45 فرموده: «وَ أَنَا مِنْ رَسُولِ اللَّهِ كَالضَّوْءِ مِنَ الضَّوْءِ وَ الذِّرَاعِ مِنَ الْعَضُدِ».

اين كلمه فقط دو بار در قرآن مجيد آمده است.[1]

منبع: قاموس قرآن، ج 5، ص13

[1] . قرشى، على اكبر، قاموس قرآن - تهران، چاپ: ششم، 1371 ه.ش.