أي لا يغفر لهم.مجمع البحرين ، جلد2 ، صفحه29
أحبّه: نقيض أبغضه.شمس العلوم و دواء کلام العرب من الکلوم ، جلد3 ، صفحه1292
حبّ: دوست داشتن. در قرآن مجيد فعل ثلاثى اين كلمه مطلقا بكار نرفته است و همه از باب افعال (احبّ يحبّ) و از باب استفعال و تفعيل (استحبّ - حبّب) استعمال شده است ولى مصدر ثلاثى آن چنانكه نقل شد بارها آمده است. در اقرب الموارد گويد: استعمال شايع آن از باب افعال است. قرآن كريم استعمال شايع را اختيار كرده است.قاموس قرآن ، جلد2 ، صفحه93
هشدار و تنبيهى است بر اينكه ارتكاب، و انجام گناهان طورى است كه با تداوم آنها ديگر توبه و بازگشت از گناهان ميسور نيست، آنگاه كه ادامهدهندۀ گناه توبه نمىكند، ديگر مشمول محبّت و لطف خداى كه دربارۀ توبهكنندگان و پاكان وعده داده است قرار نمىگيرد و از محبّت خداى محروم مىشود، حَبَّبَ اللّه إلىّ كذا - يعنى خداوند آن را قرينم گردانيد.ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن با تفسیر لغوی و ادبی قرآن ، جلد1 ، صفحه442
حَبَّةُ القلب تشبيها بالحبّة في الهيئة، و حَبَبْتُ فلانا، يقال في الأصل بمعنى: أصبت حبّة قلبه، نحو: شغفته و كبدته و فأدته، و أَحْبَبْتُ فلانا: جعلت قلبي معرّضا لحبّه، لكن في التعارف وضع مَحْبُوبٌ موضع مُحِبٍّ ، و استعمل (حببت) أيضا موضع (أحببت). و اَلْمَحَبَّةُ : إرادة ما تراه أو تظنّه خيرا، و هي على ثلاثة أوجه: - محبّة للّذة، كمحبّة الرجل المرأة، و منه: وَ يُطْعِمُونَ اَلطَّعٰامَ عَلىٰ حُبِّهِ مِسْكِيناً. و محبّة للنفع، كمحبة شيء ينتفع به، و منه: وَ أُخْرىٰ تُحِبُّونَهٰا نَصْرٌ مِنَ اَللّٰهِ وَ فَتْحٌ قَرِيبٌ. - و محبّة للفضل، كمحبّة أهل العلم بعضهم لبعض لأجل العلم.مفردات ألفاظ القرآن ، جلد1 ، صفحه214
يعنى توبهكنندگان و پاك شدگان را ثابت و پايدارى دارد و نعمتشان مىدهد و اين همان دوستى خداوند است.ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن با تفسیر لغوی و ادبی قرآن ، جلد1 ، صفحه441
تنبيها أنه بارتكاب الآثام يصير بحيث لا يتوب لتماديه في ذلك، و إذا لم يتب لم يحبّه اللّه المحبّة التي وعد بها التوابين و المتطهرين.مفردات ألفاظ القرآن ، جلد1 ، صفحه215
أي: يثيبهم و ينعم عليهم.مفردات ألفاظ القرآن ، جلد1 ، صفحه215
فَمَحَبَّةُ اللّه تعالى للعبد إنعامه عليه، و مَحَبَّةُ العبد له طلب الزّلفى لديه.مفردات ألفاظ القرآن ، جلد1 ، صفحه215
أَحْبَبْتُ فلانا - يعنى دلم را جاى محبّتش قرار دادم.ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن با تفسیر لغوی و ادبی قرآن ، جلد1 ، صفحه440
هشدار و تنبيهى است بر اينكه ارتكاب، و انجام گناهان طورى است كه با تداوم آنها ديگر توبه و بازگشت از گناهان ميسور نيست، آنگاه كه ادامهدهندۀ گناه توبه نمىكند، ديگر مشمول محبّت و لطف خداى كه دربارۀ توبهكنندگان و پاكان وعده داده است قرار نمىگيرد و از محبّت خداى محروم مىشود.ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن با تفسیر لغوی و ادبی قرآن ، جلد1 ، صفحه442