الرَّءُوفُ: شديد الرحمة. و الرَّأْفَةُ أرق من الرحمة، و لا تكاد تقع في الكراهة، و الرحمة قد تقع في الكراهة، للمصلحة. و الرَّءُوفُ: من أسمائه تعالى، و هو الرحيم بعباده، العطوف عليهم بألطافه.مجمع البحرين ، جلد5 ، صفحه61
رَءُوفٌ: از اسماء حسنى است.قاموس قرآن ، جلد3 ، صفحه33
صحاح و اقرب الموارد، و طبرسى در ذيل آيۀ 143 بقره رأفة را رحمت شديد گفته‌اند و آن يكى از دو معنى قاموس است. ولى راغب آنرا رحمت و مهربانى مطلق گفته. در الميزان ذيل آيۀ 143 بقره ميگويد: فرق ما بين رأفت و رحمت با آنكه هر دو در معنى شريكند آنست كه رأفت مخصوص بكسى است كه مبتلى و گرفتار باشد ولى رحمت اعمّ است بمبتلى و غير آن. ابن اثير در نهايه رأفت را اخصّ گرفته و گويد: رحمت هم در شيىء محبوب آيد و هم در مكروه از روى مصلحت ولى رأفت فقط در محبوب است. خلاصه آنكه فرق ميان آندو در شدّت و ضعف و يا در گرفتار و غير گرفتار است. و نسبت ميان آندو اعمّ و اخص مطلق است. ولى بنظر ميايد كه فرق دوم بهتر است.قاموس قرآن ، جلد3 ، صفحه33