سجده: سجود در لغت بمعنى تذلّل، خضوع و اظهار فروتنى است راغب گويد «اَلسُّجُودُ أَصْلُهُ اَلتَّطَامُنُ و اَلتَّذَلُّلُ» طبرسى فرموده: سجود در لغت خضوع و تذلّل است و در شرع عبارت است از گذاشتن پيشانى بر زمين. صحاح و قاموس نيز اصل آنرا خضوع گفته‌اند. در شريعت اسلام سجده بر غير خدا حرام است و آن گذاشتن اعضاء هفتگانه (پيشانى، كف دستها، زانوها و سر انگشتان بزرگ دو پا) بر زمين است و اهمّ آنها گذاشتن پيشانى است. سجود مصدر و جمع ساجد هر دو آمده است.قاموس قرآن ، جلد3 ، صفحه225
يعنى: ادبار الصّلاة كه بعد از ساير نمازها است.ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن با تفسیر لغوی و ادبی قرآن ، جلد2 ، صفحه184
در شريعت و دين، سجود به يكى از اركان نماز مخصوص شده است و آن‌طور كه در سجده قران و سجده شكر عمل مى‌شود، خود نماز هم به سجود تعبير شده.ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن با تفسیر لغوی و ادبی قرآن ، جلد2 ، صفحه184
أي: أدبار الصلاة.مفردات ألفاظ القرآن ، جلد1 ، صفحه397
خصّ السّجود في الشريعة بالرّكن المعروف من الصلاة، و ما يجري مجرى ذلك من سجود القرآن، و سجود الشّكر و قد يعبّر به عن الصلاة.مفردات ألفاظ القرآن ، جلد1 ، صفحه397
السُّجُود اصلش، آرامش و فروتنى و اطاعت است، كه عبارت از فروتنى براى عبادت خداى و پرستش او، قرار داده شده. سجود - واژۀ عام و فراگيرى است كه در انسان‌ها و حيوانات، و جمادات به طور عموم هست و بر دو نوع است: 1 - سجودى با اختيار، اين سجود اختيارى نيست مگر براى انسان كه به‌وسيلۀ آن استحقاق و شايستگى ثواب و پاداش مى‌يابد . 2 - سجودى كه قهرى و طبيعى است كه هم براى انسان و هم براى حيوانات هست.ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن با تفسیر لغوی و ادبی قرآن ، جلد2 ، صفحه183
اَلسُّجُودُ أصله: التّطامن و التّذلّل، و جعل ذلك عبارة عن التّذلّل للّه و عبادته، و هو عامّ في الإنسان، و الحيوانات، و الجمادات، و ذلك ضربان: سجود باختيار، و ليس ذلك إلا للإنسان، و به يستحقّ الثواب، و سجود تسخير، و هو للإنسان، و الحيوانات، و النّبات.مفردات ألفاظ القرآن ، جلد1 ، صفحه396