جند: سپاه. جمع آن جنود و اجناد است ولى در قرآن فقط اوّلى بكار رفته است. ناگفته نماند جند (بفتح اوّل) بمعنى زمين سخت است (اقرب - الموارد) راغب عقيده دارد سپاه را بوسيلۀ فشرده بودن و محكمى، جند گفته‌اند.قاموس قرآن ، جلد2 ، صفحه58
به سپاهى و لشكر - جُنْد گويند. ناميدن لشكر به جند - باعتبار فشردگى و تراكم قدرت آن است، زيرا - جند - در اصل نام زمين پرسنگلاخ و سخت است سپس به هر مجتمع، و جمعيّت متراكمى - جند گفته‌اند مانند: الأرواح جُنُود مُجَنَّدَة.ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن با تفسیر لغوی و ادبی قرآن ، جلد1 ، صفحه422
الجُنْد: معروف. و الجُنْد الأَعوان و الأَنصار. و الجُنْد: العسكر، و الجمع أَجناد.لسان العرب ، جلد3 ، صفحه132
يقال للعسكر اَلْجُنْدُ اعتبارا بالغلظة، من اَلْجَنَدِ، أي: الأرض الغليظة التي فيها حجارة ثم يقال لكلّ مجتمع جُنْدٌ، و جمع الجند: أَجْنَادٌ
و جُنُودٌ.مفردات ألفاظ القرآن ، جلد1 ، صفحه207
قال الليث: الجُنْدُ: معروف. و كل صنف من الخلق: جندٌ على حِدَةٍ.تهذیب اللغة ، جلد10 ، صفحه348