استشهده على الشيء: إِذا سأله أن يشهد عليه.شمس العلوم و دواء کلام العرب من الکلوم ، جلد6 ، صفحه3573
استَشْهَده: سأله الشَّهادةَ.المحکم و المحیط الأعظم ، جلد4 ، صفحه181
اَلشَّهَادَة: سخن گفتن، كه از روى علم و آگاهى كه از مشاهده و بصيرت يا ديدن با حواس و چشم حاصل شده است صادر شود.ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن با تفسیر لغوی و ادبی قرآن ، جلد2 ، صفحه352
اَلشُّهُود و اَلشَّهَادَة: حاضر بودن و گواه بودن يا با مشاهده چشم و يا با انديشه و بصيرت. واژه - شَهَادَة - در معنى حضور بصورت مفرد به كار مىرود، ولى به كار بردن واژه - شُهُود - يعنى حضور يافتن، بطور مجرّد - شايستهتر است و - شهادة - با مشاهده شايستهتر. گفته می شود شَهِدْتُ كذا: حضور يافتم. و شهدت علی کذا: برآن شهادت دادم. شَاهِد و شَهِيد و شُهَدَاء - هر سه در يك معنى گفته مىشود.ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن با تفسیر لغوی و ادبی قرآن ، جلد2 ، صفحه351
اسْتَشْهَدَه: سأَله الشهادة.لسان العرب ، جلد3 ، صفحه239
اَلشَّهَادَةُ: قول صادر عن علم حصل بمشاهدة بصيرة أو بصر.مفردات ألفاظ القرآن ، جلد1 ، صفحه465
اَلشُّهُودُ و اَلشَّهَادَةُ: الحضور مع المشاهدة، إمّا بالبصر، أو بالبصيرة، و قد يقال للحضور مفردا لكن الشهود بالحضور المجرّد أولى، و الشّهادة مع المشاهدة أولى، و يقال: شَهِدْتُ كذا، أي: حضرته، و شَهِدْتُ على كذا، و يقال: شَاهِدٌ و شَهِيدٌ و شُهَدَاءُ.مفردات ألفاظ القرآن ، جلد1 ، صفحه465
استَشْهَدتُ فلاناً: إذا سألتَه إقامة شهادة احتَملها.تهذیب اللغة ، جلد6 ، صفحه48