كرهت: در دو معنى كراهتى كه از خارج به انسان تحميل مى‌شود يا از ناحيه طبع و عقل و شرع زشت است درباره هر دو به‌كارمى‌رود يعنى در(كره و كره) ولى استعمال و به كار بردن آن در معنى - كره - بيشتر است.ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن با تفسیر لغوی و ادبی قرآن ، جلد3 ، صفحه16
گفته شده - كره و كره - يكى است مثل - ضعف و ضعف - و نيز گفته‌اند كَرْه - سختى و مشقتى است كه از خارج وجود انسان بانسان مى‌رسد و با اكراه بر او تحميل مى‌شود ولى كُرْه - آن سختى و رنجى است كه از ذات انسان به او مى‌رسد و او آن را زشت مى‌داند و از آن اكراه دارد كه بر دو گونه است: اول - آنچه را كه از روى طبع مكروه مى‌شود. دوم - آنچه كه از جهت عقل يا شرع زشت و مكروه شمرده مى‌شود. از اين روى صحيح است كه انسان در مورد يك چيز بگويد: من آن را مى‌خواهم ولى از آن اكراه دارم، به اين معنى كه از جهت طبع و سرشت آن را مى‌خواهم و اراده مى‌كنم ولى از ناحيه عقل يا شرع زشت و مكروهش مى‌دارم يا از جهت عقل و شرع مى‌خواهم و از ناحيه طبع و سرشت بدش مى‌دانم.ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن با تفسیر لغوی و ادبی قرآن ، جلد3 ، صفحه15
قيل: اَلْكَرْهُ و اَلْكُرْهُ واحد، نحو: الضّعف و الضّعف، و قيل: اَلْكَرْهُ: المشقّة التي تنال الإنسان من خارج فيما يحمل عليه بِإِكْرَاهٍ، و اَلْكُرْهُ: ما يناله من ذاته و هو يعافه، و ذلك على ضربين: أحدهما: ما يعاف من حيث الطّبع. و الثاني: ما يعاف من حيث العقل أو الشّرع، و لهذا يصحّ أن يقول الإنسان في الشيء الواحد: إني أريده و أَكْرَهُهُ، بمعنى أنّي أريده من حيث الطّبع، و أكرهه من حيث العقل أو الشّرع، أو أريده من حيث العقل أو الشّرع، و أَكْرَهُهُ من حيث الطّبع، و كَرِهْتُ يقال فيهما جميعا إلاّ أنّ استعماله في الكره أكثر.مفردات ألفاظ القرآن ، جلد1 ، صفحه707