نُصْح (بضمّ - ن) بمعنى اخلاص ميباشد در مجمع فرموده: (اَلنُّصْحُ اخلاص العمل من الغشّ» در اقرب - الموارد آمده «نَصَحَهُ نَصْحاً و نُصْحاً» يعنى او را پند داد و دوستى را بر وى خالص كرد. پند دادن را از آن نصح و نصيحت گويند كه از روى خلوص نيّت و خير خواهى محض است. گفته‌اند تعديه بلام در آن از تعديه بنفسه افصح است.قاموس قرآن ، جلد7 ، صفحه71
اَلنُّصْحُ: تَحَرِّي فِعْلٍ أو قَوْلٍ فيه صلاحُ صاحبِهِ. و هو من قولهم: نَصَحْتُ له الوُدَّ. أي: أَخْلَصْتُهُ، و نَاصِحُ العَسَلِ: خَالِصُهُ، أو منقولهم: نَصَحْتُ الجِلْدَ: خِطْتُه.مفردات ألفاظ القرآن ، جلد1 ، صفحه808
نُصْح - كار و سخنى است كه مصلحت اوست و هم‌نشين در آن باشد، براى نصيحت خالصانه مى‌گويند - نَصَحْتُ له الود - چنانكه در عسل خالص هم - نَاصِحُ العسلِ - گفته مى‌شود. نَصَحْتُ الجلدَ - چرم را دوختم، نَاصِح - يعنى خَيَّاط و - نِصَاح - ريسمان و نخ.ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن با تفسیر لغوی و ادبی قرآن ، جلد3 ، صفحه345