آخِر در برابر اوّل و همچنين در مقابل واحد به كار مى‌رود. قيامت و جهان پس از مرگ، به دار الآخرة يعنى خانه آخرت كه حيات ثانوى است تعبير شده همان‌طور كه حيات دنيوى و اين جهان را به دار الدّنيا، تعبير كرده‌اند مانند آيه(وَ إِنَّ اَلدّٰارَ اَلْآخِرَةَ لَهِيَ اَلْحَيَوٰانُ - 46 /عنكبوت) (به راستى كه حيات آخرت همان حيات حقيقى است كه جاودانه، بدون زوال، و بدون انقطاع و مرگ است). گاهى هم لفظ(دار) حذف مى‌شود مانند آيه(أُولٰئِكَ اَلَّذِينَ لَيْسَ لَهُمْ فِي اَلْآخِرَةِ إِلاَّ اَلنّٰارُ - 16 /هود) و زمانى هم لفظ دار، به آخرت توصيف مى‌شود يعنى آخرت براى (دار) صفت مى‌شود و گاهى هم مضاف‌اليه براى واژه ديگر كه هر دو مورد در اين آيه آمده است(وَ لَلدّٰارُ اَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ - 32 /انعام) و آيه(لَأَجْرُ اَلْآخِرَةِ أَكْبَرُ لَوْ كٰانُوا يَعْلَمُونَ - 41 /نحل). تقدير حالت اضافه - دار الحياة الآخرة - است كه در واقع جايگاه، و حيات اخروى منظور است.ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن با تفسیر لغوی و ادبی قرآن ، جلد1 ، صفحه160
آخِرٌ يقابل به الأوّل، و آخَرُ يقابل به الواحد، و يعبّر بالدار اَلْآخِرَةِ عن النشأة الثانية، كما يعبّر بالدار الدنيا عن النشأة الأولى نحو: وَ إِنَّ اَلدّٰارَ اَلْآخِرَةَ لَهِيَ اَلْحَيَوٰانُ [العنكبوت/ 64]، و ربما ترك ذكر الدار نحو قوله تعالى: أُولٰئِكَ اَلَّذِينَ لَيْسَ لَهُمْ فِي اَلْآخِرَةِ إِلاَّ اَلنّٰارُ [هود/ 16]. و قد توصف الدار بِالْآخِرَةِ تارةً، و تضاف إليها تارةً نحو قوله تعالى: وَ لَلدّٰارُ اَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ [الأنعام/ 32]، وَ لَدٰارُ اَلْآخِرَةِ خَيْرٌ لِلَّذِينَ اِتَّقَوْا [يوسف/ 109]. و تقدير الإضافة: دار الحياة الآخرة.مفردات ألفاظ القرآن ، جلد1 ، صفحه68