قال الفخري في تفسير هذه الآية: جمهور الفقهاء على أن اَلْكَعْبَيْنِ هما العظمان الناتيان في جانبي الساق، و قالت الإمامية و كل من ذهب إلى وجوب المسح: أن اَلْكَعْبَ عبارة عن عظم مستدير مثل كَعْبِ الغنم و البقر موضوع تحت عظم الساق حيث يكون مفصل الساق و القدم، و مثله نقل عن النيشابوري. و قال في مجمع البحار: و قيل هما العظمان في ظهر القدم و هو مذهب الشيعة. و نقل بعض الأفاضل عن بعض العارفين عن علماء التشريح أن القدم مؤلف من ستة و عشرين عظما أعلاها الكعب، و هو عظم مائل إلى الاستدارة واقع في ملتقى الساق و القدم، له زائدتان في أعلاه إنسية و وحشية كل منهما في حفرة من حفرتي قصبة الساق.مجمع البحرين ، جلد2 ، صفحه160
در قاموس گفته: كعب قوزك روى پا و دو قوزك در دو طرف پا و هر مفصل است. همچنين است قول اقرب الموارد. جوهرى آنرا استخوان برجسته نزد مفصل ميداند بالاتر از قوزك. در مصباح گويد: اصمعى و جماعتى آنرا دو قوزك در دو طرف پا دانسته‌اند، ابن اعرابى و جماعتى آنرا مفصل ميان پا و ساق گفته‌اند. قول راغب نيز ظاهرا مانند جوهرى است.قاموس قرآن ، جلد6 ، صفحه115
امّا كعبين كه مفردش كعب است آيا مراد از آن مفصل پا است يا برجستگى استخوان روى پا يعنى قوزك پا؟ طبرسى فرموده: كعبين نزد اماميّه عبارتند از دو استخوان روى پا (قوزك) ولى جمهور مفسران و فقهاء گفته‌اند مراد دو استخوان ساقها است يعنى دو قوزك ساقها كه در انتهاى استخوان ساق و در مفصل ساق و پا هستند. نگارنده گويد: على هذا در هر پا دو كعب هست در مجمع فرموده: اماميّه در ردّ اين سخن گفته‌اند: اگر مراد دو قوزك انتهاى ساق باشد لازم بود «الى الكعاب» آيد زيرا مسح بچهار كعب است. بنظر نگارنده: تثنيه آمدن كعبين براى آنست كه بفهماند در هر پا يك كعب وجود دارد دربارۀ دستها كه «المرافق» آمده روشن است كه نسبت بعموم مردم است و گرنه معلوم است كه هر شخص دو مرفق دارد و اگر «الى الكعاب» گفته ميشد بيشتر احتمال ميرفت كه در هر پا دو قوزك مراد است. ناگفته نماند از مجمع نقل شد كه در نزد اماميّه كعب قوزك پاست در مستمسك عروه فرموده: شيخ در تهذيب بر آن ادعاى اجماع كرده، از معتبر نقل شده كه آن مذهب اهل بيت عليهم السلام است و نيز از ذكرى و محكّى انتصار و محكّى خلاف ادعاى اجتماع نقل شده ولى علاّمه در مختلف و ديگران كعب را مفصل پا دانسته‌اند و آن موافق احتياط است چنانكه سيّد در عروة فرموده است.قاموس قرآن ، جلد6 ، صفحه114
الكَعْب: العظم الناشز فوق قدم الإِنسان، و الجميع: كِعاب.شمس العلوم و دواء کلام العرب من الکلوم ، جلد9 ، صفحه5851
قال ابن المظفَّر: الكعب: العظم لكلِّ ذي أربع. و كعب الإنسان: ما أشرف فوق رُسغِه عند قدمه. و كعب الفرس: بين عظم الوظيف و عظم الساق الناتىء من خلف. و الكعب من القصب و القنا: أُنبوب ما بين العُقدتين، و الجميع الكعوب.تهذیب اللغة ، جلد1 ، صفحه211
كَعْبُ الرجل: يعنى استخوانى كه در فاصله ساق پا و پا متّصل است.ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن با تفسیر لغوی و ادبی قرآن ، جلد3 ، صفحه33
الكَعْبُ: العظمُ لكل ذي أَربع. و الكَعْبُ: كلُّ مَفْصِلٍ للعظام. و كَعْبُ الإِِنسان: ما أَشْرَفَ فوق رُسْغِه عند قَدَمِه; و قيل: هو العظمُ الناشزُ فوق قدمِه; و قيل: هو العظم الناشز عند مُلْتَقَى الساقِ و القَدَمِ. و أَنكر الأَصمعي قولَ الناسِ إِنه في ظَهْر القَدَم. و ذهب قومٌ إِلى أَنهما العظمانِ اللذانِ في ظَهْرِ القَدم، و هو مَذْهَبُ الشِّيعة.لسان العرب ، جلد1 ، صفحه718
كَعْبُ الرّجل: العظم الذي عند ملتقى القدم و الساق.مفردات ألفاظ القرآن ، جلد1 ، صفحه712