اَلْحُزْنُ و اَلْحَزَنُ: خشونة في الأرض و خشونة في النفس لما يحصل فيه من الغمّ، و يضادّه الفرح، و لاعتبار الخشونة بالغم قيل: خشّنت بصدره: إذا حزنته، يقال: حَزِنَ يَحْزَنُ، و حَزَنْتُهُ و أَحْزَنْتُهُ.مفردات ألفاظ القرآن ، جلد1 ، صفحه231
الحُزْن و الحَزَن - زمين سخت و سنگلاخى، و سختى در زمين و نيز خشونت در نفس و آنچه كه از غم و اندوه در جان آدمى حاصل مى‌شود، نقطۀ مقابل و ضدّ آن فرح و شادى است و باعتبار خشونتى كه از غم و اندوه حاصل مى‌شود حزن و اندوه انسان را فرامى‌گيرد، مى‌گويند: خشنت بصدره إذا حزنته - (وقتى كه اندوه او را گرفت، دلش سخت شد). - فعل اين واژۀ، حزن، حَزَنْتُهُ و أَحْزَنْتُهُ است.ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن با تفسیر لغوی و ادبی قرآن ، جلد1 ، صفحه478
ليس ذلك بنهي عن تحصيل الحزن، فَالْحُزْنُ ليس يحصل بالاختيار، و لكن النهي في الحقيقة إنما هو عن تعاطي ما يورث الحزن و اكتسابه.مفردات ألفاظ القرآن ، جلد1 ، صفحه231
اين دو عبارت در دو آيۀ اخير كه بصورت نهى است نه اينست كه از بدست آوردن حزن و اندوه نهى كرده است زيرا غم و اندوه با اختيار بدست نمى‌آيد ولى بصورت - لاٰ تَحْزَنُوا - كه لفظا نهى است بيان شده است در حقيقت براى آنست كه مى‌گويد: از بدست آوردن و عمل به چيزى كه نتيجه‌اش حزن و اندوه است دورى كنيد.ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن با تفسیر لغوی و ادبی قرآن ، جلد1 ، صفحه478