الرَّقَبة: عبارة عن نفس المملوك، قال اللّه تعالى: فَكُّ رَقَبَةٍ.شمس العلوم و دواء کلام العرب من الکلوم ، جلد4 ، صفحه2590
رقبه: گردن. ولى در متعارف مراد از آن برده است چنانكه از رأس و ظهر مركوب اراده ميكنند (راغب) اطلاق رقبه بر مملوك تسميۀ شيىء بنام اشرف اجزاء آن است (اقرب).قاموس قرآن ، جلد3 ، صفحه113
الرّقبة: اسم عضو معروف بدن(گردن) سپس به تمام تن تعبير شده است و در عُرِف سخن آن را براى بردگان به كار برده‌اند چنانكه از واژه‌هاى رأس و ظهر(سر و پشت) هم به مركوب - تعبير كرده‌اند.ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن با تفسیر لغوی و ادبی قرآن ، جلد2 ، صفحه97
اَلرَّقَبَةُ: اسم للعضو المعروف، ثمّ يعبّر بها عن الجملة، و جعل في التّعارف اسما للمماليك، كما عبّر بالرّأس و بالظّهر عن المركوب، فقيل: فلان يربط كذا رأسا، و كذا ظهرا.مفردات ألفاظ القرآن ، جلد1 ، صفحه361