بركات السماء: المطر، و بركات الأرض: النبات.شمس العلوم و دواء کلام العرب من الکلوم ، جلد1 ، صفحه478
بركت: فايدۀ ثابت. قاموس بركت را نموّ، زيادت، سعادت و بُرُوك را ثبوت معنى كرده و گويد: بَارِكْ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ يعنى شرف و كرامت آنها را هميشگى كن. مجمع البيان ذيل آيه‌ى 97 از سوره‌ى بقره گفته: اصل بركت بمعنى ثبوت است گويند: «بَرَكَ بُرُوكاً» يعنى ثابت شد، پس بركت بمعنى ثبوت فايده است در اثر نموّ و رشد، مجمع آب را بِرْكَه گويند كه آب در آن ثابت است. در مفردات گويد: بركت يعنى ثبوت خير خدائى در يك چيز، و مجمع آب را از آن، بركه ناميده‌اند. مُبَارَك چيزى است كه در آن فايدۀ ثابت باشد.قاموس قرآن ، جلد1 ، صفحه189
[البَرَكَة]: الزيادة.شمس العلوم و دواء کلام العرب من الکلوم ، جلد1 ، صفحه477
بَرَكَة - خير و فزونى بخشش الهى در چيزى است.ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن با تفسیر لغوی و ادبی قرآن ، جلد1 ، صفحه261
اَلْبَرَكَةُ: ثبوت الخير الإلهي في الشيء. سمّي بذلك لثبوت الخير فيه ثبوت الماء في البركة.مفردات ألفاظ القرآن ، جلد1 ، صفحه119
قال الفراء: العربُ تقول: بَارَكك اللَّهُ و بَارَكَ فيكَ. (قلتُ): و معنى بَرَكةِ اللّٰه: علوٌّ على كل حالٍ، و أصل البَرَكة: الزيادة و النماءُ.تهذیب اللغة ، جلد10 ، صفحه131
ناميدن بركات بر بخشايش الهى مانند باقى بودن آب در آبگير و استخر است كه ثابت است و به فراوانى يافت مى‌شود.ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن با تفسیر لغوی و ادبی قرآن ، جلد1 ، صفحه261