البَشَر: جمع بَشَرَة، و هي ظاهر جلد الإِنسان و منه سمي البَشَر لظهورهم.شمس العلوم و دواء کلام العرب من الکلوم ، جلد1 ، صفحه531
مراد زنان آن بود كه اين شكل و قيافه نمى‌تواند بشر باشد بلكه فرشته است.قاموس قرآن ، جلد1 ، صفحه193
شك نيست كه بشر بمعنى انسان است ولى همانطور كه در انسان گذشت، آدمى را نسبت بفضائل و كمالات و استعدادهايش انسان و نسبت بجسد و ظاهر بدن و شكل ظاهرش بشر ميگويند. در مفردات گويد: بشره ظاهر پوست بدن و ادمه باطن آنست و بانسان از آنجهت بشر گفته‌اند كه پوستش از ميان مو آشكار و نمودار است بر خلاف حيواناتى كه پشم و مو و كرك، پوست بدنشان را مستور كرده است قرآن در هر كجا كه از انسان جسد و شكل ظاهر مراد بوده لفظ بشر آورده است در قاموس بشر را انسان و ظاهر پوست بدن معنى كرده در اقرب الموارد گويد: بشره ظاهر پوست، جمع آن بشر است. ناگفته نماند كلمه‌ى بشر، 35 بار و كلمه‌ى «بشرين» يكبار در قرآن مجيد بكار رفته.قاموس قرآن ، جلد1 ، صفحه192
[البَشَر]: الخلق. واحده و جمعه سواء.شمس العلوم و دواء کلام العرب من الکلوم ، جلد1 ، صفحه531
البَشَرُ: الإنسان، و الواحد و الجمع و المذكر و المؤنث في ذلك سواء، و الجمع البَشَرُ، و هم الخلق، و سمي البَشَرُ بشرا لظهورهم.مجمع البحرين ، جلد3 ، صفحه221
البَشَرَة يعنى ظاهر پوست بدن - و - الأدمه - زير پوست و باطن پوست است و اين سخن عموم اديبان است ولى ابو زيد انصارى به عكس اين گفته است و ابو العبّاس مبرّد هم ناصحيح گفته و در مورد اين واژه به خطا رفته چه او و چه كسانى كه در اين مورد با او هم‌نظرند. جمع بشرة، بَشَر و أَبْشَار، است انسان هم بخاطر همين معنى يعنى پوست بدنش به - بَشَر - تعبير شده است برخلاف حيوانات كه بدنشان از پشم و كرك پوشيده است. واژه - بشر - در جمع و مفرد هر دو به كار مى‌رود امّا بصورت تثنيه هم هست خداى تعالى فرمايد(أَ نُؤْمِنُ لِبَشَرَيْنِ - 47 /مؤمنون). هركجا در قرآن وجود انسان بخاطر جثّۀ ظاهرش تعبير شده به لفظ - بشر - مخصوص شده است.ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن با تفسیر لغوی و ادبی قرآن ، جلد1 ، صفحه269
اَلْبَشَرَةُ: ظاهر الجلد، و اَلْأَدَمَةُ: باطنه، كذا قال عامّة الأدباء، و قال أبو زيد بعكس ذلك، و غلّطه أبو العباس و غيره، و جمعها: بَشَرٌ و أَبْشَارٌ، و عبّر عن الإنسان بِالْبَشَرِ اعتبارا بظهور جلده من الشعر، بخلاف الحيوانات التي عليها الصوف أو الشعر أو الوبر، و استوى في لفظ البشر الواحد و الجمع، و ثني فقال تعالى: أَ نُؤْمِنُ لِبَشَرَيْنِ [المؤمنون/ 47]. و خصّ في القرآن كلّ موضع اعتبر من الإنسان جثته و ظاهره بلفظ البشر.مفردات ألفاظ القرآن ، جلد1 ، صفحه124
إعظام له و إجلال و أنه أشرف و أكرم من أن يكون جوهره جوهر البشر.مفردات ألفاظ القرآن ، جلد1 ، صفحه125
عبارة عن الملائكة، و نبّه أنه تشبّح لها و تراءى لها بصورة بشرمفردات ألفاظ القرآن ، جلد1 ، صفحه125
لمّا أراد الكفار الغضّ من الأنبياء اعتبروا ذلكمفردات ألفاظ القرآن ، جلد1 ، صفحه124