الفِرار: الهرب.شمس العلوم و دواء کلام العرب من الکلوم ، جلد8 ، صفحه5072
فرّ و فرار بمعنى فرار كردن و گريختن است. راغب گويد: اصل آن بيان سنّ چهار پا است. ظاهرا گاهى مراد از آن شدت بى ميلى و عدم رضا است و چون با الى متعدى شود مراد از آن شدت ميل و تلاش در آنست.قاموس قرآن ، جلد5 ، صفحه159
فَرَّ من عدوه يَفِرُّ من باب ضرب: هرب منه.مجمع البحرين ، جلد3 ، صفحه436
الفَرُّ و الفِرَارُ بالكسر: الروغان و الهرب، يقال فَرَّ يَفِرُّ.مجمع البحرين ، جلد3 ، صفحه437
فَرَّ عن الحرب فِرَاراً: آشكارا از جنگ گريخت.ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن با تفسیر لغوی و ادبی قرآن ، جلد3 ، صفحه27
أصل اَلْفَرِّ: الكشف عن سنّ الدّابّة. يقال: فَرَرْتُ فِرَاراً، و منه: فَرَّ الدّهرُ جذعا، و منه: اَلاِفْتِرَارُ، و هو ظهور السّنّ من الضّحك، و فَرَّ عن الحرب فِرَاراً.مفردات ألفاظ القرآن ، جلد1 ، صفحه627