غفلت: عدم توجّه. اشتباه. غفلت آنست كه چيزى حاضر باشد ولى انسان بآن توجه نكند و آنرا فراموش كند. لذا در مجمع فرموده: غفلت ضدّ يقظه است يقظه يعنى بيدارى و توجّه ايضا فرموده: «اَلْغَفْلَةُ اَلسَّهْوُ عَنِ اَلشَّيْ‌ءِ» و آن رفتن از ذهن است بعد از توجّه. بقول راغب: آن سهوى است كه از كمى حفظ و كمى توجّه عارض شود. غفلت چنانكه گفته شد عدم توجّه بچيز موجود است. در بيشتر آيات كه غفلت دربارۀ مردم بكار رفته مراد از آن غفلت غير معذور و در مقام ذمّ است.قاموس قرآن ، جلد5 ، صفحه111
قيل هي ما بين العشاءين. و قيل وقت القائلة. و ساعتا اَلْغَفْلَةِ: " من حين تغيب الشمس إلى مغيب الشمس" و "من طلوع الفجر إلى طلوع الشمس.مجمع البحرين ، جلد5 ، صفحه434
غَفَلْتُ عن الشيء غُفُولاً من باب قعد: إذا تركته على ذكر منك. و له ثلاثة مصادر غُفُولٌ، مثل قعود و غَفْلَةٌ مثل تمرة، و غَفَلٌ مثل سبب.مجمع البحرين ، جلد5 ، صفحه435
غالبا علّت غفلت عدم دقت خود شخص است و در آنصورت مذموم است و عذر نيست مثل يٰا وَيْلَنٰا قَدْ كُنّٰا فِي غَفْلَةٍ مِنْ هٰذٰا.قاموس قرآن ، جلد5 ، صفحه112
الغَفْلَة: سهو و لغزشى كه انسان را بخاطر كمى مراقبت و كمى هشيارى و بيدارى فرامى‌گيرد.ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن با تفسیر لغوی و ادبی قرآن ، جلد2 ، صفحه704
اَلْغَفْلَةُ: سهو يعتري الإنسان من قلّة التّحفّظ و التّيقّظ، يقال: غَفَلَ فهو غَافِلٌ.مفردات ألفاظ القرآن ، جلد1 ، صفحه609