القَرْضُ: ما تعطيه غيرك ليقضيكه، و أصله القطع، فهو قطيعة من مالك بإذنه على ضمان رد مثله.مجمع البحرين ، جلد4 ، صفحه226
أقرضه: أي أسلفه.شمس العلوم و دواء کلام العرب من الکلوم ، جلد8 ، صفحه5461
مادۀ اقراض در قرآن همه جا در بارۀ قرض دادن بخدا آمده و همه با وصف «حَسَناً» مقيّد شده است انفاق در راه خدا قرض دادن بخدا خوانده شده كه آن از طرف خدا برگردانده خواهد شد و اشاره بحتمى بودن مزد آن است. . . ميشود گفت همۀ اعمال نيك اعمّ از بدنى و مالى قرض الحسن‌اند كه آنها بخدا تحويل ميشوند و خدا در مقابل پاداش خواهد داد. . . در قرآن مجيد قرض بمعنى «وام» متداول بكار نرفته بلكه همه در عمل نيك و يك جا در معنى تجاوز استعمال شده كه در اول ذكر شد.قاموس قرآن ، جلد5 ، صفحه307
اقراض بمعنى قرض دادن است.قاموس قرآن ، جلد5 ، صفحه307
سمّي ما يدفع إلى الإنسان من المال بشرط ردّ بدله قَرْضاً.مفردات ألفاظ القرآن ، جلد1 ، صفحه666
چيزى هم از مال كه به انسان رد مى‌شود به شرطى كه عوض آن را برگرداند قرض ناميده شده.ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن با تفسیر لغوی و ادبی قرآن ، جلد3 ، صفحه171
قال الأَخفش في قوله تعالى: يُقْرِضُ، أَي يَفْعَلُ فِعْلاً حسناً في اتباع أَمر اللّه و طاعته. و العَربُ تقول لكل مَن فعلَ إِلَيه خَيْراً: قد أَحْسَنْتَ قَرْضِي، و قد أَقْرَضْتَني قَرْضاً حسناً.لسان العرب ، جلد7 ، صفحه217
يقال: أَقْرَضْتُ فلاناً و هو ما تُعْطِيهِ لِيَقْضِيَكَه. و كلُّ أَمْرٍ يَتَجازَى به الناسُ فيما بينهم، فهو من القُروضِ. الجوهري: و القَرْضُ ما يُعْطِيه من المالِ لِيُقْضاه، و القِرْضُ، بالكسر، لغة فيه; حكاها الكسائي. و قال ثعلب: القَرْضُ المصدر، و القِرْضُ الاسم; قال ابن سيده و لا يعجبني، و قد أَقْرَضَه و قارَضَه مُقارَضةً و قِراضاً . و اسْتَقْرَضْتُ من فلان أَي طلبت منه القَرْضَ فأَقْرَضَني . و أَقْرَضْتُ منه أَي أَخذت منه القَرْض. و قَرَضْته قَرْضاً و قارَضْتُه أَي جازَيتُه.لسان العرب ، جلد7 ، صفحه217