بيت: مسكن. اعمّ از آنكه از سنگ باشد يا موى و غيره (اطاق - خيمه) (اقرب الموارد، مفردات) طبرسى ذيل آيۀ 125 بقره فرمايد: بيت و منزل و مأوى نظير هماند و بيت شعر را از آن بيت گويند كه حروف و كلام را جمع كرده مثل منزل كه اهلش را جمع ميكند. راغب گويد: جمع بيت، بيوت و ابيات است ليكن بيوت مخصوص بمسكن و ابيات مخصوص بشعر است.قاموس قرآن ، جلد1 ، صفحه248
البيت سمي بيتا لأنه يُبَات فيه.تهذیب اللغة ، جلد14 ، صفحه239
مقصود مكّه است.ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن با تفسیر لغوی و ادبی قرآن ، جلد1 ، صفحه322
اصل بَيْت، جايگاه و پناهگاه انسان در شب است زيرا مىگويند بَاتَ - يعنى در شب اقامت گزيد و ساكن شد همانطور كه براى روز مىگويند ظلّ بالنّهار، يعنى در پناه روز و روشنى روز قرار گرفت سپس به مسكن و خانه، بدون در نظر گرفتن تعبير شب - بيت - گفتهاند كه جمعش - أَبْيَات و بُيُوت - است ولى واژۀ بيوت مخصوص خانههاست و أبيات براى شعر و اشعار.ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن با تفسیر لغوی و ادبی قرآن ، جلد1 ، صفحه320
يعني: مكة.مفردات ألفاظ القرآن ، جلد1 ، صفحه142
يعني: بيت اللّه.مفردات ألفاظ القرآن ، جلد1 ، صفحه151
يعنى كعبه و خانه خدا.ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن با تفسیر لغوی و ادبی قرآن ، جلد1 ، صفحه321
البَيْتُ من الشَّعَر: ما زاد على طريقةٍ واحدة، يَقَع على الصغير و الكبير; و قد يقال للمبنيّ من غير الأَبنية التي هي الأَخْبِيَةُ بَيْتٌ ; و الخِباءُ: بيت صغير من صوف أَو شعر، فإِذا كان أَكبرَ من الخِباء، فهو بيتٌ، ثم مِظَلَّة إِذا كَبِرَتْ عن البيت، و هي تسمى بيتاً أَيضاً إِذا كان ضَخْماً مُرَوَّقاً. الجوهري: البيتُ معروف. التهذيب: و بيت الرجل داره، و بيته قَصْره.لسان العرب ، جلد2 ، صفحه14