انفاق يعنى خرج مال در راه خدا اعمّ از واجب و مستحبّ.قاموس قرآن ، جلد7 ، صفحه98
نفق (بر وزن فرس) و نفاق (بفتح - ن) بمعنى خروج يا تمام شدن است. در مجمع فرموده: اصل نفق بمعنى خروج است. و إنفاق اخراج مال است «أَنْفَقَ ماله» مال خويش را از ملكش خارج كرد. در لغت آمده: نَفَقَتِ الدّابَّة نُفُوقاً: مات و خرج روحها». راغب ميگويد: «نَفَقَ الشّىء: مضى و نفد» يعنى شىء رفت و تمام شد در صحاح گويد: «نَفَقَ الزّاد نَفْقاً: نفد» توشه تمام شد. زمخشرى از يعقوب نقل كرده: «نفد الشّىء و نفق واحد» يعنى هر دو بيك معنى است. على هذا انفاق را از آن انفاق گويند كه شخص مال را بدان وسيله از دستش خارج ميكند و يا فانى مىنمايد.قاموس قرآن ، جلد7 ، صفحه97
الإِنفاق: أنفق الرجلُ: من النفقة.شمس العلوم و دواء کلام العرب من الکلوم ، جلد10 ، صفحه6706
اهل انفاق را بزارعى تشبيه كرده كه با كاشتن يك دانه، هفتصد دانه بلكه بيشتر بدست مياورند.قاموس قرآن ، جلد7 ، صفحه98
نَفَقَ الزاد نَفَقاً أي نفد.مجمع البحرين ، جلد5 ، صفحه241
أنفق المالَ: صرفه.المحکم و المحیط الأعظم ، جلد6 ، صفحه447
نَفَقَ الشَّيْءُ: مَضَى و نَفِدَ، يَنْفُقُ، إِمَّا بالبيع نحو: نَفَقَ البَيْعُ نَفَاقاً، و منه: نَفَاقُ الأَيِّم، و نَفَقَ القَوْمُ: إذا نَفَقَ سُوقُهُمْ، و إمّا بالمَوْتِ نحو: نَفَقَتِ الدَّابَّةُ نُفُوقاً، و إمّا بالفَنَاءِ نحو: نَفِقَتِ الدَّرَاهِمُ تَنْفَقُ و أَنْفَقْتُهَا . و اَلْإِنْفَاقُ قد يكون في المَالِ، و في غَيْرِهِ، و قد يكون واجباً و تطوُّعاً.مفردات ألفاظ القرآن ، جلد1 ، صفحه819
نفق: گذشتن هر چيز و از بين رفتن آن با تمام شدن آن چيز كه يا با فروختن تمام مىشود مثل - نَفَقَ البيعُ نَفَاقاً و همينطور - نَفَاقُ الأَيِّمِ - از بين رفتن گياه و نَفَقَ القومُ - در وقتى كه بازارشان و دادوستدشان رواج يابد و يا چيزى با مرگ تمام شود مثل نَفَقَتِ الدابةُ نُفُوقاً يا با خرج شدن تمام شود مثل - نَفَقَتِ الدّراهمُ تُنْفَقُ و أَنْفَقْتُهَا - واژه - إِنْفَاق - هم در مال و هم در غير مال بهكارمىرود كه يا واجب است يا مستحب و غير واجب.ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن با تفسیر لغوی و ادبی قرآن ، جلد3 ، صفحه385