مَلَكٌ: (بفتح ميم و لام) فرشته. جمع آن ملائكه است اكثر علماء معتقداند كه آن از الوك مشتق است و الوك بمعنى رسالت است (مجمع) در صحاح از كسائى نقل شده: اصل ملك مألك است از الوك بمعنى رسالت سپس لام بجاى همزه آمده و ملأك شده و آنگاه همزه در اثر كثرت استعمال حذف شده و ملك گشته است و در وقت جمع همزه را آورده و ملائكه گفته‌اند. بنا بر اين ميم آن زائد است در مجمع از ابن كيسان نقل شده: اصل آن از ملك است بنا بر اين ميم زائد نيست. اگر آن از الوك باشد شايد بدين جهت است كه هر يك از ملائكه رسالت و مأموريّت بخصوصى دارند.قاموس قرآن ، جلد6 ، صفحه275
اَلْمَلاَئِكَةُ، و مَلَكٌ أصله: مألك، و قيل: هو مقلوب عن ملأك، و اَلْمَأْلَكُ و اَلْمَأْلَكَةُ و اَلْأَلُوكُ: الرسالة، و منه: أَلَكَنِي إليه، أي: أبلغه رسالتي، و اَلْمَلاَئِكَةُ تقع على الواحد و الجمع. قال الخليل: اَلْمَأْلُكَةُ : الرسالة، لأنها تؤلك في الفم، من قولهم: فرس يَأْلُكُ اللّجام أي: يعلك.مفردات ألفاظ القرآن ، جلد1 ، صفحه82
الملائكة و مَلَك، اصلش از - مألك - است كه اين هم مقلوب از ملأك و - المألك و المألكة و الألوك - يعنى پيام و رسالت، و همين‌طور فعل الكنى - بمعنى پيغام مرا به او برسان و ابلاغ كن. ملائكه - بر مفرد و جمع هر دو اطلاق مى‌شود.ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن با تفسیر لغوی و ادبی قرآن ، جلد1 ، صفحه185