نبأ: (بر وزن فرس) خبريكه داراى فائدۀ بزرگ و مفيد علم يا ظنّ است و بخبر نباء نگويند مگر آنكه اين سه امر را داشته باشد و خبريكه آنرا نباء گويند حقّش آنست كه از كذب عارى باشد مثل خبر متواتر و خبر خدا و رسول (راغب). در اقرب الموارد آنرا مطلق خبر گفته و از كليّات ابو البقاء نقل ميكند كه: نباء و انباء در قرآن بكار نرفته مگر در چيزهائيكه داراى اهميّت و شأن عظيم‌اند. در صحاح و قاموس و مصباح مثل اقرب الموارد مطلق خبر گفته‌اند. در مجمع فرموده: إنباء و إعلام و إخبار بيك معنى‌اند و نباء بمعنى خبر است. بنظر نگارنده: در همه و يا اكثر آيات قرآن قول راغب و ابو البقاء جارى است گر چه «خبر» نيز گاهى حائز همان اهميّت است مثل يَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبٰارَهٰا زلزله: 4. فعل نبأ در قرآن كريم از باب افعال و تفعيل و استفعال آمده است.قاموس قرآن ، جلد7 ، صفحه6
[ اَلنَّبَأُ ]: خبر ذو فائدة عظيمة يحصل به علم أو غَلَبَة ظنّ، و لا يقال للخبر في الأصل نَبَأٌ حتى يتضمّن هذه الأشياء الثّلاثة، و حقّ الخبر الذي يقال فيه نَبَأٌ أن يتعرّى عن الكذب، كالتّواتر، و خبر اللّه تعالى، و خبر النبيّ عليه الصلاة و السلام، و لتضمُّن النَّبَإِ معنى الخبر يقال: أَنْبَأْتُهُ بكذا كقولك: أخبرته بكذا، و لتضمّنه معنى العلم قيل: أَنْبَأْتُهُ كذا، كقولك: أعلمته كذا.مفردات ألفاظ القرآن ، جلد1 ، صفحه788
النَّبَأُ: الخبر، و الجمع أَنْبَاءٌ، و إنَّ لفلان نَبَأً أَي خبراً.لسان العرب ، جلد1 ، صفحه162
الليث: النَّبأ: الخَبر. و إنّ لفلان نَبأ، أي خبراً. و الفِعل: نبّأته، و أَنْبأته، و اسْتَنْبَأْته . و الجَميع: الأَنْبَاء.تهذیب اللغة ، جلد15 ، صفحه350
نَبَأ - خبرى است كه فايده و سود بزرگى دارد، كه از آن خبر علم و دانش حاصل مى‌شود و بر ظنّ و گمان غلبه مى‌كند، هيچگاه گفتن - خبر بمعنى نبأ - درست نيست مگر اينكه سه اصل و نتيجه‌اى كه گفته شد و از - نبأ - فهميده مى‌شود در آن باشد(1 - سود و فايده 2 - علم و دانش 3 - غلبه بر ظن و گمان). به خبرى كه دروغى در آن نباشد شايسته است - نبا - گويند مثل - تواتر و خبر از سوى خدا و از سوى نبى عليه الصلاة و السلام.ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن با تفسیر لغوی و ادبی قرآن ، جلد3 ، صفحه280