ضَمْرَة بن عیص

ضمرة بن عیص از قبيله خزاعه و از مؤمنان به پيامبر صلى الله عليه و آله در مكّه بود.[1] برخى مفسّران، شأن نزول آيات 97 تا 100 نساء (4) را در پى آن دانسته اند كه پس از وجوب هجرت بر مسلمانان «ضمره» به رغم بيمارى، خواستار مهاجرت از مكّه به مدينه شد كه در بين راه از دنيا رفت و با نزول آيات ياد شده، پاداش اين گونه افراد بر خدا دانسته شد.[2]

منبع: فرهنگ قرآن[3] ، ج 19، ص145

[1] . الاستيعاب، ج 2، ص 301؛ اسدالغابه، ج 3، ص 62

[2] . جامع البيان، ج 4، جزء 5، ص 323؛ التّبيان، ج 3، ص 306

[3] . آيت الله هاشمى رفسنجانى و برخى از محققان مركز فرهنگ ومعارف قرآن، فرهنگ قرآن، 33جلد، موسسه بوستان كتاب - قم، چاپ: اول، 1384.