سال

سَنَة، به معنی سال است؛ «فَلَبِثَ فِيهِمْ أَلْفَ سَنَةٍ إِلَّا خَمْسِينَ عاماً»[1] و جمع آن در قرآن «سِنون» آمده؛ «فَضَرَبْنا عَلَى آذانِهِمْ فِي الْكَهْفِ سِنِينَ عَدَداً».[2]

راغب ذيل لغت «عوم» گويد: كلمه «سنه» اكثرا به سال قحطى و سختى اطلاق مي شود، برعكس «عام» كه به سال فراوانى و راحتى گفته مي شود، وی در لفظ سنه نيز نظير آن را گفته است. اين سخن در اقرب و ساير كتابها نيز آمده است. على هذا معنى آيه «وَ لَقَدْ أَخَذْنا آلَ فِرْعَوْنَ بِالسِّنِينَ وَ نَقْصٍ مِنَ الثَّمَراتِ ...»[3] آن است كه: آل فرعون را با سالهاى سخت كه پر از قحطى و فشار بود و با نقص ثمرات موأخذه كرديم.

ناگفته نماند سنه در سالهاى غير سختى نيز بكار رفته؛ مثل: «لَوْ يُعَمَّرُ أَلْفَ سَنَةٍ»[4] ، «لِتَعْلَمُوا عَدَدَ السِّنِينَ وَ الْحِسابَ».[5]

منبع: قاموس قرآن، ج 3، ص344 ؛ با تصرف

[1] . عنكبوت/14

[2] . كهف/11

[3] . اعراف/130

[4] . بقره/96

[5] . يونس/5