نوح علیه السلام

نوح عليه السلام اوّلين پيامبر فرستاده شده به سوى تمام مردم زمين [1] و اوّلين پيامبرى است كه عذاب [استيصال ] در زمان وى نازل گرديد.[2] وى در 350 سالگى يا 480 سالگى به نبوّت مبعوث شد و 950 سال در قوم خود زيست.[3] قرآن كريم با اوصاف و القاب نيك از اين پيامبر بزرگ نام برده و هفتاد و يكمين سوره قرآن نيز به نام نوح است .

نوح عليه السلام بشر آن روز را به سوى توحيد و يگانه پرستى و اجتناب از شرك و بت پرستى دعوت مى كرد. چنان كه از قصص او در قرآن كريم پيداست، او براى رفع اختلاف طبقاتى و ريشه كن ساختن ستم و بيدادگرى، مبارزه سخت مى نمود و از راه استدلال، كه براى بشر آن روزى تازگى داشت، تعليمات خود را گوشزد مى كرد.

پس از روزگار درازى كه با مردمان نادان و لجوج و سركش دست به گريبان بود، جماعت كمى را هدايت فرمود و خداى متعال به واسطه طوفانى كه فرستاد كفار را هلاك و زمين را از لوث وجودشان پاك نمود و نوح عليه السلام كه با عده اى از پيروان خويش نجات يافته بودند، شالوده يك جامعه دينى را از نو در جهان ريختند.

اين پيغمبر گرامى، پايه گذار شريعت توحيد و نخستين مأمور خدايى است كه با ستم و بيداد و طغيان مبارزه كرده است و در سايه همين خدمت گران بها كه به دين حق و حقيقت نموده، از خداى متعال به درود و سلامى اختصاص يافته كه تا جان بشريت بر پا است زنده و پاينده خواهد بود: «سَلامٌ عَلى نُوحٍ فِي الْعالَمِينَ».[4]

منابع:

تعاليم اسلام[5] ، صص92-93

فرهنگ قرآن، ج 31، ص: 488

[1]. تاريخ طبرى، ج 1، ص 111؛ الدرالمنثور، ج 3، ص 479؛ التفسير المنير، ج 29، ص 137

[2]. اعلام القرآن، خزائلى، ص 641

[3]. تاريخ طبرى، ج 1، ص 112-/ 113

[4] . صافات، آيه 79

[5] . طباطبايى، محمد حسين، تعاليم اسلام، 1جلد، موسسه بوستان كتاب - قم، چاپ: اول، 1387.