مَسجِد

مسجد، اسم مكان است يعنى محل سجده. گفته شده مسجد اسم موضع عبادت است خواه در آن سجده شده يا نه. به هر حال مسجد مكان سجده و عبادت است مثل «فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ ...»[1] ، «لَمَسْجِدٌ أُسِّسَ عَلَى التَّقْوى مِنْ أَوَّلِ يَوْمٍ أَحَقُّ أَنْ تَقُومَ فِيهِ ...».[2]

جمع مسجد مساجد است مثل «إِنَّما يَعْمُرُ مَساجِدَ اللَّهِ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ ...»[3] مساجد به معنى مواضع سجود از اعضاء بدن نيز آمده است(در آیه«وَ أَنَّ الْمَساجِدَ لِلَّهِ فَلا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَداً»[4] بنابر روایتی از امام جواد(ع) مراد از مساجد مواضع سجود است).

در قرآن مجيد به «معبد اهل كتاب» نيز مسجد گفته شده مثل «سُبْحانَ الَّذِي أَسْرى بِعَبْدِهِ لَيْلًا مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى الَّذِي بارَكْنا حَوْلَهُ ...»[5] مي دانيم كه وقت نزول قرآن مسجد اقصى از معابد اهل كتاب بود. ايضا آيه «قالَ الَّذِينَ غَلَبُوا عَلى أَمْرِهِمْ لَنَتَّخِذَنَّ عَلَيْهِمْ مَسْجِداً»[6] كه قضيّه راجع به اصحاب كهف و پيش از نزول قرآن است و مراد كليسا است ايضا «وَ لِيَدْخُلُوا الْمَسْجِدَ»[7]

منابع:

قاموس قرآن، ج 3، ص225 ؛ با تصرف

تفسير نمونه، ج 25، ص125

[1]بقره/144

[2]توبه/108

[3]توبه/18

[4]جن/18

[5]اسراء/1

[6]کهف/21

[7]اسراء/7