سرهای انگشتان دست

أنامل، جمع أنمله به معنی سر انگشت و یا به قولى بند آخر انگشت است؛ گفته شده از «نمل» به معناى مورچه اشتقاق يافته، زيرا سر انگشتان از نظر نازكى و سرعت و تنوع در حركت به مورچه شبيه است.[1] کلمه «انامل» يك بار در قرآن به كار رفته است؛ «وَ إِذا خَلَوْا عَضُّوا عَلَيْكُمُ الْأَنامِلَ مِنَ الْغَيْظِ»[2] .

منابع:

دائرة المعارف قرآن كريم، ج 5، ص33

قاموس قرآن، ج 7، ص114

[1] . التبيان، ج 2، ص 574؛ مجمع البيان، ج 2، ص 821

[2] . «امّا هنگامى كه تنها مى شوند، از شدّت خشم بر شما، سر انگشتان خود را به دندان مى گزند!» آل عمران/119