دو لب

شَفَتان، به معنای دولب، جمع شَفَه(لب) است. اين كلمه فقط يكبار در قرآن مجید آمده؛ «أَ لَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَيْنَيْنِ. وَ لِساناً وَ شَفَتَيْنِ»[1] در این آيه اهميت دو لب در وجود بشر و فايده آنها منظور است.

منبع: قاموس قرآن، ج 4، ص58 ؛ با اندکی تصرف

[1] . «آيا باو دو چشم يك زبان و دو لب قرار نداديم؟» بلد/8 و 9