کور

عَمَى، به معنای كورى است و به فقدان بصيرت و جهل و ضلالت و اشتباه نيز اطلاق مي شود. در وصف فاقد چشم «أعمی» می گويند، و در وصف فاقد بصيرت أعمى و عَمٍ می گویند، جمع «عَم» عَمون است وجمع أعمى، عُمْى و عُميان می آید. در قرآن کریم واژه أعمی چهاره مرتبه ذکر شده است(عبس/2؛ فتح17؛ محمد/23؛ غافر/58، فاطر/19؛ نور/61؛ طه/124 و 125؛ اسراء/72[1] ؛ رعد/16 و19؛ هود/24؛ انعام/50)، و واژه عُمی شش مرتبه آمده(بقره/18 و171؛ روم/53؛ اسراء/97؛ زخرف/40؛ نمل/81)، و واژه عمون دو مرتبه آمده(اعراف/67؛ نمل//66)، و واژه عُمیان تنها یک مرتبه آمده(فرقان/73).

منبع: قاموس قرآن، ج 5، ص53 ؛ با تصرف

[1]واژه «أعمی» در این آیه دو مرتبه آمده است.