تگرگ

از تگرگ در زبان عربى با واژه هايى گوناگون مانند بَرَد[1] ، حَبّ الغَمام، حَبّ المُزْن و حَبّ قُرّ[2] ياد مى شود كه از ميان آن ها تنها واژه «بَرَد» در قرآن به كار رفته است(در سوره نور، آیه43). بَرَد از ريشه «ب- ر- د» به معناى سرماست [3] ؛ اما برخى وجه نامگذارى تگرگ به بَرَد را آن دانسته اند كه تگرگ مانند سوهان (مِبْرَد) لايه روى زمين را مى كَند.[4] در قرآن كريم تنها يك بار (در آيه 43 سوره نور) سخن از تگرگ به ميان آمده است.

منبع: دائرة المعارف قرآن كريم، ج 8، ص611 ؛ با تصرف

[1]. فرهنگ فرزان، ص 270،« تگرگ»؛ الرائد، ج 1، ص 373،« البَرَد»؛ المصباح، ص 43،« برد»

[2]. الصحاح، ج 1، ص 105؛ تاج العروس، ج 1، ص 200،« حبّ»؛ لسان العرب، ج 3، ص 85،« برد»

[3]. مجمع البيان، ج 7، ص 258؛ مفردات، ص 42،« برد»

[4]. مجمع البيان، ج 7، ص 232؛ غريب القرآن، ص 185؛ مجمع البحرين، ج 1، ص 179