سَراب

سراب به تلألؤى گويند كه در بيابان نمايان شده، به نظر مى رسد آب است.[1] برخى زمين شوره را گويند كه در آفتاب مى درخشد و از دور به آب مى ماند و بعضى گويند: بخارى باشد آب نما كه در بيابانها نمايد.[2] این واژه در قرآن کریم دو مرتبه ذکر شده است(نور/39، نبأ/20)

منبع: فرهنگ قرآن، ج 16، ص191

[1]. مفردات، ص 405،« سرب»

[2]. لغت نامه، ج 8، ص 11932،« سراب»