نیم روز

«ظُهر»، اسم مصدر از «ظَهَر» به معناى آشكارى و بدو[1] است، ولى در اصطلاح به پس از زوال آفتاب يا نيم روز گويند.[2]

منبع: فرهنگ قرآن، ج 19، ص 448

[1]. التحقيق، ج 7، ص 186،« ظهر»

[2] . لغت نامه، ج 9، ص 13793