عَصْف

عصف، به معنى برگهايى است كه بر ساقه زراعت است و سپس خشكيده و كوبيده شده است، و به تعبيرى ديگر به معنى «كاه» است، و بعضى آن را به معنى پوسته گندم هنگامى كه در خوشه است تفسير كرده اند. «وَ الْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَ الرَّيْحانُ»[1] ، «فَجَعَلَهُمْ كَعَصْفٍ مَأْكُول»[2]

منبع: تفسير نمونه، ج 27، ص337

[1]رحمن: آیه12

[2]فیل: آیه5