استخوانهای دور گردن

تراقى، جمع «ترقوه» به معنى استخوانهايى است كه گرداگرد گلو را گرفته است، و رسيدن جان به گلوگاه، كنايه از آخرين لحظات عمر است، زيرا هنگامى كه روح از بدن بيرون مى رود، اعضايى كه فاصله بيشترى از قلب دارند (مانند دست و پاها) زودتر از كار مى افتند، گويى روح تدريجا خود را از بدن بر مى چيند تا به گلوگاه برسد. این واژه یک مرتبه در قرآن کریم ذکر شده است «كَلَّا إِذا بَلَغَتِ التَّراقِيَ»[1]

منبع: تفسير نمونه، ج 25، ص 308

[1]قیامت: آیه26