بساطها، پشتیها

عبقرى، در اصل به معنى هر موجود بى نظير يا كم نظير است، و لذا به دانشمندانى كه وجود آنها در ميان مردم نادر است عباقرة مى گويند، بسيارى معتقدند كلمه عبقر در آغاز اسمى بوده كه عرب براى شهر پريان انتخاب كرده بود، و از آنجا كه اين شهر موضوع ناشناخته و نادرى بوده، هر موضوع بى نظير را به آن نسبت مى دهند و عبقرى مى گويند، بعضى نيز گفته اند كه عبقر شهرى بود كه بهترين پارچه هاى ابريشمين را در آن مى بافتند. ولى به هر حال ريشه اصلى فعلا متروك شده، و عبقرى به صورت يك كلمه مستقل به معنى نادر الوجود يا عزيز الوجود به كار مى رود، و با اينكه مفرد است گاهى معنى جمعى نيز مى دهد

این واژه در قرآن کریم تنها یکبار ذکر شده است و مراد چیزی است که بهشتیان بر آن تکیه می زنند «مُتَّكِئِينَ عَلى رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَ عَبْقَرِيٍّ حِسانٍ»[1]

منبع: تفسير نمونه، ج 23، ص185 ؛ با تصرف

[1]رحمن: آیه76