سَحَر

سَحَر به معنای «نزديك صبح» و جمع آن «أسحار» و «سحور» است. در صحاح گويد: «و السحر قبيل الصبح»، طبرسى نیز گويد: سحر وقت قبل از طلوع فجر و اصل آن به معنى خفاء است كه شخص در آن وقت در تاريكى مخفى است، به ريه نيز «سَحْر» گويند؛ چرا كه محلش مخفى است.

منابع:

قاموس قرآن، ج 3، ص239

مصباح المنير، ج 2، ص267