حارث بن هشام

حارث (یا حرث ) بن هشام بن مغيره، مكنّا به ابوعبدالرحمن، از قريش تيره بنى مخزوم، از سران شرك [1] و «مؤلّفة قلوبهم» بود.[2] برخى مفسّران ذيل آيه 128 سوره آل عمران، وى را در شمار كسانى دانسته اند كه پيامبر صلى الله عليه و آله روز احُد آنها را لعنت كرد[3] ؛ نيز مقصود از «ائمّةالكفر» در آيه 12 سوره توبه، رؤساى قريش از جمله حارث بن هشام [4] و ذيل آيه 60 توبه در شمار افرادى ذكر شده كه رسول خدا صلى الله عليه و آله براى تأليف قلوب ايشان سهمى از صدقات را به آنان بخشيد.[5]

منبع: فرهنگ قرآن، ج 10، ص345

[1]. الاستيعاب، ج 1، ص 365؛ اسدالغابه، ج 1، ص 644

[2]. السيرة النبويه، ابن هشام، ج 4، ص 493

[3]. جامع البيان، ج 3، جزء 4، ص 117-/ 118؛ الدرالمنثور، ج 2، ص 312

[4]. اسباب النزول، واحدى، ص 200؛ روض الجنان، ج 9، ص 182

[5]. جامع البيان، ج 6، جزء 10، ص 207؛ الجامع لاحكام القرآن، قرطبى، ج 8، ص 166