وليد بن عتبه

وليد بن عتبة بن ربيعه از مشركان و از جنگجويان روز بدر بود كه به دست على(عليه السلام) به هلاكت رسيد.[1] مفسّران، مقصود از «هذانِ خَصمانِ ...» در آيه 19 سوره حج را وى و پدر و عمويش از يك سو و امام على عليه السلام، حمزه و عبيده دانسته اند كه با يكديگر به مبارزه برخاستند و در اين نبرد وليد، عتبه و شيبه به هلاكت رسيدند.[2] نيز مفسّران آيه 21 سوره جاثيه[3] و آيات 41 و 42 سوره شورى را درباره امام على(عليه السلام)، حمزه و عبيده از يك سو و وليد، عتبه و شيبه از ديگر سو دانسته اند.[4]

منبع: فرهنگ قرآن، ج 32، ص408

[1]. السيرة النبويّه، ابن هشام، ج 2، ص 709؛ جهمرةانساب العرب، ص 77.

[2]. جامع البيان، ج 10، جزء 17، ص 172؛ مجمع البيان، ج 7-/ 8، ص 123.

[3]. الجامع لاحكام القرآن، قرطبى، ج 16، ص 110؛ تفسير التحريروالتنوير، ج 12، جزء 25، ص 352.

[4]. الجامع لاحكام القرآن، قرطبى، ج 16، ص 30.