زبرقان بن بدر

زبرقان بن بدر فردی از قبیله بنوتمیم بود. از ابن اسحاق نقل شده است كه قول خداوند متعال: «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَرْفَعُوا أَصْواتَكُمْ»[1] تا «غَفُورٌ رَحِيمٌ»[2] درباره گروهى از تميم نازل شده است كه عبارت بودند از: عطارد بن حاجب بن زراره در ميان افرادى از اشراف بنى تميم از آن جمله اقرع بن حابس، زبرقان بن بدر، عمرو بن اهتم و قيس بن عاصم، و اينان همراه جمعيتى فراوان وارد مسجد شدند و از پشت در حجره ها فرياد زدند كه اى محمد بيا بيرون نزد ما، اين حركت پيامبر را ناراحت كرد، پيامبر به سوى آنان رفت، آنان گفتند: ما آمده ايم تا با تو به مفاخره بپردازيم، اجازه بده تا شاعر و گوينده ما شروع كند، حضرت فرمود: اجازه دادم، عطارد بن حاجب بپاخاست و گفت: سپاس خداى را كه ما را پادشاهانى قرار داد... . سپس زبرقان بن بدر به خواندن اشعارى پرداخت، كه حسان بن ثابت به پاسخگويى او پرداخت.

منبع: ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 23، ص186

[1]حجرات: آیه2

[2]حجرزات: آیه5