سهيل بن عمرو

«سهيل بن عمرو بن عبد شمس» از اشراف قريش و نماينده آنان براى تنظيم صلحنامه حديبيّه با پيامبر صلى الله عليه و آله بود كه پس از فتح مكّه مسلمان شد.[1] برخى مفسّران، مقصود از «ائمّةالكفر» در آيه 12 سوره توبه را وى و چند تن از سران شرك دانسته اند كه خداوند دستور كارزار با ايشان را داده است.[2] ذيل آيه 60 سوره توبه نيز وى از «مؤلّفة قلوبهم» دانسته شده كه رسول خدا صلى الله عليه و آله از غنايم نبرد حنين سهمى براى آنان اختصاص داد.[3]

منبع: فرهنگ قرآن، ج16، ص568

[1]الطّبقات، ج 6، ص 9؛ ج 7، ص 284؛ اسدالغابه، ج 2، ص 585-/ 586؛ الاصابه، ج 3، ص 177-/ 178.

[2]جامع البيان، ج 6، جزء 10، ص 113-/ 114؛ اسباب النّزول، واحدى، ص 163؛ مفحمات الاقران، ص 104؛ معالم التنزيل، بغوى، ج 2، ص 230؛ زادالمسير، ج 3، ص 404.

[3]جامع البيان، ج 6، جزء 10، ص 207؛ مفحمات الاقران، ص 106.