طائف

طائف، نام شهر و بلاد ثقيف، ابتداى آن «لقيم» و انتهاى آن «رهط»- كه دو ده هستند- می باشد، نيز از بلاد حجاز و مقام عشيره ثقيف و دوازده فرسنگ تا مكه معظمه فاصله دارد. اين شهر شامل دو محله است: يكى به نام طائف ثقيف و ديگرى به نام رهط. در قديم اين شهر را «وجّ» مى ناميدند و پس از آنكه در اطراف آن حصار كشيدند طائف ناميده شد. اين شهر در پشت كوه غزوان واقع شده است.[1] در سال نهم هجرى با صلح، از جانب سپاه اسلام فتح گرديد.[2] در قرآن از اين شهر، همراه با شهر مكّه و در مقام پاسخگويى به سخن مشركان براى انتخاب پيامبر و نزول قرآن، با عنوان «قريتين» ذكر شده است؛ «وَ قالُوا لَوْ لا نُزِّلَ هذَا الْقُرْآنُ عَلى رَجُلٍ مِنَ الْقَرْيَتَيْنِ عَظِيمٍ»[3] و از اعلام شبه مصرّح قرآن شمرده مى شود.

منبع: فرهنگ قرآن، ج 19، ص 169

[1]. لغت نامه، ج 9، ص 13421،« طائف»

[2]. معجم البلدان، ج 4، ص 9-/ 12

[3]زخرف: آیه31