درخت گز

أثْل، بر وزن عقل به معنای درخت گز است. این واژه در قرآن کریم یک بار به کار رفته است؛ «وَ بَدَّلْناهُمْ بِجَنَّتَيْهِمْ جَنَّتَيْنِ ذَواتَيْ أُكُلٍ خَمْطٍ وَ أَثْلٍ وَ شَيْ ءٍ مِنْ سِدْرٍ قَلِيلٍ».[1] قوم سبأ بعد از آنکه از خدا رویگردان شدند و شکرگزاری نعمتهای او را فراموش کردند، دچار گرفتاری و عذاب شدند؛ بدین ترتیب که سد آنان -که به سد مأرب معروف است- شکسته شد و سیل بنیان کن همه باغات و درختانشان را ویران کرد و به جای آن درختان و گیاهانی تلخ و بی مصرف روییده شد.

منبع: تفسير أحسن الحديث، ج 8، ص425

[1]سبأ: آیه16