اُسید بن کعب

اسید بن کعب یهودی، از قبیله بنی قریظه بود. ذیل آیه «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا آمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ الْكِتابِ الَّذِي نَزَّلَ عَلى رَسُولِهِ وَ الْكِتابِ الَّذِي أَنْزَلَ مِنْ قَبْلُ وَ مَنْ يَكْفُرْ بِاللَّهِ وَ مَلائِكَتِهِ وَ كُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلالاً بَعِيداً»[1] از ابن عباس نقل شده كه اين آيه در باره جمعى از بزرگان اهل كتاب نازل گرديد مانند عبداللَّه بن سلام، اسید بن كعب و برادرش اسد بن كعب و جمعى ديگر، زيرا آنها در آغاز خدمت پيامبر (ص) رسيدند و گفتند: ما به تو و كتاب آسمانى تو و موسى و تورات و عزير ايمان مى آوريم ولى به ساير كتابهاى آسمانى و همچنين ساير انبياء ايمان نداريم آيه نازل شد و به آنها تعليم داد كه بايد به همه ايمان داشته باشند.

منبع: تفسير نمونه، ج 4، ص165

[1]اى كسانى كه ايمان آورده ايد، ايمان (واقعى) به خدا و پيامبرش و كتابى كه بر او نازل كرده، و كتب (آسمانى) كه قبلا فرستاده است بياوريد. و كسى كه خدا و فرشتگان او و كتابها و پيامبرانش، و روز بازپسين را انكار كند در گمراهى دور و درازى افتاده است.نساء آیه136