سليمان عليه السلام

سليمان عليه السلام فرزند داود عليه السلام است كه پس از فوت پدر، حكومت و پادشاهى بنى اسرائيل را در سنّ 13 سالگى به دست آورد و خداوند مقام نبوّت را نيز به وى عنايت كرد. او از خدا طلب كرد آن چنان قدرت و حكومتى به وى دهد كه براى هيچ كس پس از وى نباشد. خداوند دعاى او را مستجاب كرد و جنّ و انس و پرندگان و باد را به تسخير او درآورد.

در قرآن کریم، گزارش از سليمان از آنجا آغاز مى شود كه خداوند او را به داود عطا فرمود و او وارث داود بود. در اين روايت سليمان مورد آزمون الهى قرار مى گيرد. سپس درخواست توبه مى كند و از خداوند مى خواهد تا سلطنتى به او دهد كه در آينده همانندى نداشته باشد. خداوند، باد را در اختيارش گذاشت و شياطين هم در ساخت و ساز و يافتن گوهرهاى دريا به او كمك مى كردند. او شياطين گمراه كننده را به زنجير كشيد.[1]

در اين روايت تصوير كاملًا روشنى از نحوه امتحان سليمان عرضه نشده؛ اما تأكيد شده كه او بنده خوبى بود و بسيار به درگاه الهى رجوع مى كرد.[2]

در سوره نمل هم روابط سليمان با حكومت سبأ بيان شده است. در آن سوره، روايت با سليمان و حكومت و نعمتهايى كه خداوند بدو داده آغاز مى گردد؛ مانند علم، برترى، دانستن زبان حيوانات، سپاهيانى اعم از بشر، جن و پرندگان. بر اساس اين روايت، هدهد براى سليمان از سرزمين سبأ خبر مى آورد كه حاكمى با شكوه در سبأ حكم مى راند و وى زنى است و مردم آن در برابر خورشيد سجده مى كنند. مأموريت مجدد هدهد، گفت و گوهاى ملكه سبأ با بزرگان حكومت سبأ، هدايايى كه براى سليمان فرستاده شد و در نهايت حضور ملكه سبأ در تختگاه حكومت سليمان از گزارشهايى است كه در اين روايت مطرح شده اند.

ادامه گزارش از ايمان ملكه سبأ به پروردگار سليمان و سرزمين سليمان خبر مى دهد، به ويژه كه دو معجزه از وى ديد: نخست قصرى بلورين و دوم تخت حكمرانى خود را كه نزد سليمان يافت.[3]

منابع:

برگزيده فرهنگ قرآن، ج 3، ص45

دائرة المعارف قرآن كريم، ج 7، صص41-42

[1] . ص/30- 40

[2] . ص/17، 30 و44

[3] . نمل/20- 44