صلوات(کنیسه ها)

صلوات، جمع صلاة به معنى معبد يهود است، و بعضى آن را معرب صلوثا مى دانند كه در لغت عبرانى به معنى نماز خانه است.

«الَّذِينَ أُخْرِجُوا مِنْ دِيارِهِمْ بِغَيْرِ حَقٍّ إِلاَّ أَنْ يَقُولُوا رَبُّنَا اللَّهُ وَ لَوْ لا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ صَوامِعُ وَ بِيَعٌ وَ صَلَواتٌ وَ مَساجِدُ يُذْكَرُ فِيهَا اسْمُ اللَّهِ كَثِيراً و...»[1]

در اينكه ميان صَوامِعُ و بِيَع و صَلَوات و مَساجِد چه تفاوتى است مفسران بيانات گوناگونى دارند، اما آنچه صحيحتر به نظر مى رسد اين است كه: صوامع، جمع صومعه به معنى مكانى است كه معمولا در بيرون شهرها و دور از جمعيت براى تاركان دنيا و زهاد و عباد ساخته مى شد كه در فارسى به آن ديرگويند (بايد توجه داشت صومعه در اصل به معنى بنائى است كه قسمت بالاى آن بهم پيوسته است، و ظاهرا اشاره به گلدسته هاى چهار پهلويى بوده كه راهبان براى صومعه خود درست مى كردند).

بيع، جمع بيعة به معنى معبد نصارا است كه كليسا نيز به آن گفته مى شود.

و مساجد جمع مسجد معبد مسلمين است.

بنابراين صوامع و بيع گر چه هر دو متعلق به نصارا است ولى يكى از اين دو نام معبد عمومى است و ديگرى نام مركز تاركان دنيا، بعضى نيز بيع را لفظ مشتركى دانسته اند كه هم بر معابد يهود گفته مى شود و هم بر معابد مسيحيان.

منبع: تفسير نمونه، ج 14، ص116

[1]حج: آیه40