کَهف

كهف، به معناى شكاف در دل كوه (غار) است؛ امّا برخى لغت دانان [1] «كهف» را بزرگ تر از «غار» دانسته اند. اصحاب كهف به معناى «ياران و ملازمان غار» است. قرآن كريم در آيات 9- 26 سوره كهف از جوانانى مؤمن نام مى برد كه از آيين بت پرستى دوران خويش بيزارى جستند و با مأوا گزيدن در غار، به رحمت الهى پناه برده و از درگاه او درخواست هدايت كردند. خداوند نيز آنان را به مدت 309 سال به خوابى عميق فرو برد و جايگاه امنى برايشان فراهم ساخت.

منبع:دائرة المعارف قرآن كريم، ج 3، ص447

[1]( 3). لسان العرب، ج 12، ص 176