باب الحطّه

«حطّه» از نظر لغت به معنى ريزش و پائين آوردن است و در آیه «وَ ادْخُلُوا الْبابَ سُجَّداً وَ قُولُوا حِطَّة»[1] به معنى اين است كه: و از در (بيت المقدس) با خضوع و تواضع وارد شويد و (بگوئيد:) خداوندا گناهان ما را بريز.

خداوند به بنى اسرائيل دستور داد كه براى توبه از گناهانشان اين جمله را از صميم قلب بر زبان جارى سازند، و به آنها وعده داد كه در صورت عمل به اين دستور از خطاهاى آنها صرفنظر خواهد شد، شايد به همين مناسبت يكى از درهاى بيت المقدس را "باب الحطه" نامگذارى كرده اند، چنان كه "أبوحيان اندلسى" مى گويد: «منظور از "باب" در آيه فوق يكى از بابهاى بيت المقدس است كه معروف به "باب حطه" است».[2]

منبع: تفسير نمونه، ج 1، ص: 268؛ با اندکی تصرف

[1]. بقره/58

[2]. بنا به نقل تفسير" الكاشف" در ذيل همين آيه.