راحیل

«راحیل بنت لایان بن لوط»، مادر حضرت یوسف(ع)، زنی نیکو روی، عالمه، عاقله و خردمند بود و در جوانی از دنیا رفت.

پس از وی، سرپرستی یوسف را عمه اش بر عهده گرفت. مراد از پدر و مادر یوسف در آیه: «فَلَمَّا دَخَلُوا عَلى يُوسُفَ آوى إِلَيْهِ أَبَوَيْهِ وَ قالَ ادْخُلُوا مِصْرَ إِنْ شاءَ اللَّهُ آمِنِينَ وَ رَفَعَ أَبَوَيْهِ عَلَى الْعَرْشِ وَ خَرُّوا لَهُ سُجَّداً»[1] یعقوب(ع) و خاله یوسف است (یامین یا یامیل)؛ زيرا راحيل كه مادر يوسف و بنيامين بود، هنگام زاییدن بنيامين از دنیا رفته بود و يعقوب خواهر وى را به جايش گرفته بود كه در حكم مادر يوسف مى شود. و خاله را مادر ناميدن شايع است، و از طرفى مربّى يوسف بوده و مربّى را نيز مادر ناميدن شايع است.

منابع:

التبيان في تفسير القرآن، ج 6، ص196

ترجمه بيان السعادة، ج 7، صص430، 583 و 585

[1]یوسف: آیه 99 و 100