عبدالرّحمن بن عوف

عبدالرّحمن بن عوف از تيره بنى زهره و از سابقان در اسلام و مهاجران اوليّه به حبشه بود. وى از جمله بدريّون [1] و از شوراى شش نفره تعيين خليفه پس از عمر بود.[2] برخى مفسّران، آيه 77 نساء را درباره شمارى از مسلمانان، از جمله عبدالرّحمن دانسته اند كه بر تشريع نشدن جهاد و قتال اعتراض داشتند، ولى پس از تشريع جهاد بر آن اعتراض نموده و خواهان تأخير بودند.[3] نيز مقصود از «مطّوّعين» در آيه 79 توبه وى دانسته شده است كه مورد استهزا و تمسخر ديگران قرار مى گرفتند.[4] همچنين آيه 43 نساء درباره وى و شمارى از مؤمنان نازل شد كه پس از ميگسارى به امامت عبدالرّحمن بن عوف مشغول نماز شدند و عبدالرّحمن سوره كافرون را اشتباه خواند.[5]

منبع: فرهنگ قرآن[6] ، ج 20، صص48-49

[1] . السّيرة النّبويّه، ابن هشام، ج 1، ص 251( حاشيه) و 322؛ الاستيعاب، ج 386-/ 387

[2] . الاستيعاب، ج 2، ص 386-/ 388

[3] . مجمع البيان، ج 3-/ 4، ص 119؛ روح المعانى، ج 4، جزء 5، ص 125

[4] . مجمع البيان، ج 5-/ 6، ص 84؛ الكشّاف، ج 2، ص 293

[5] . جامع البيان، ج 4، جزء 5، ص 98؛ روح المعانى، ج 4، جزء 5، ص 57

[6] . آيت الله هاشمى رفسنجانى و برخى از محققان مركز فرهنگ ومعارف قرآن، فرهنگ قرآن، 33جلد، موسسه بوستان كتاب - قم، چاپ: اول، 1384.