مُعتّب بن قُشير (بشير)

مُعتّب بن قُشير از انصار و از تيره بنى عمرو بن عوف و از شركت كنندگان در غزوه بدر است.[1] برخى از مفسّران آيه 154 آل عمران (3) را درباره سخنان وى دانسته اند كه در جنگ احُد و پس از فرار، سخنان ناشايستى بر زبان راند.[2] نيز شأن نزول آيات 75 تا 76 توبه (9) درباره وى دانسته شده كه گفت: اگر خداوند به او مالى داد زكات خواهد داد و از صالحان خواهد شد و وقتى خدا به او مالى داد بخل ورزيد و اعراض نمود.[3]

منبع: فرهنگ قرآن[4] ، ج 28، ص465

[1] . السيرة النبويه، ابن هشام، ج 2، ص 688؛ الاستيعاب، ج 3، ص 482

[2] . مجمع البيان، ج 1-/ 2، ص 863؛ تفسير القرآن العظيم، ابن ابى حاتم، ج 3، ص 794

[3] . جامع البيان، ج 6، جزء 10، ص 427؛ تفسير مبهمات القرآن، ج 1، ص 553؛ مفحمات الاقران، ص 108

[4] . آيت الله هاشمى رفسنجانى و برخى از محققان مركز فرهنگ ومعارف قرآن، فرهنگ قرآن، 33جلد، موسسه بوستان كتاب - قم، چاپ: اول، 1384.